In Catullum, Tibullum, Propertium a Io. Scaligero nobili Verona oriundo nuper emendatos, Io. Auratus poeta regius
Graecia iactabat sibi tres in amore poetas
Esse, velut Charitum dona beata trium.
Carmine te vario qui ludis Anacreon et te
Docte Phileta tuo non sine Callimacho.
5
Roma suos totidem iactet licet ipsa poetas
Dicta quibus Venus est, carmine dictus Amor.
Te Verona Teon numeris quo provocat et vos
Roma, quibus Coos, Vmbriti Battiadas.
Sed fors quae Grais, eadem ventura Latinis
10
Vt peritura situ carmina docta forent;
Ni pius a senio popularis scripta Catulli
Afferat iniecta Scaliger ecce manus.
Afferat ut vos culte Tibulli et blande Properti
Vt socios labis, sic simul auxilii.
15
Vt tres cum rapidi iunctos tulit impetus amnis
Vnum qui servat, servat et ille duos.
Mantua vae miserae gemuit vicina Cremonae,
Veronae gaudent proximitate duae.
Ergo docta suo quantum Verona Catullo
20
Scaligero tantum debet et illa suo.
In Catullum Tibullum et Propertium a Io. Scaligero divini ingenii viro castigatos et illustratos
Ille sui decus aevi et nobilis umbra Catullus
Quo Verona bono patria vate tumet,
Benaci quondam Phoebo secessit ad oram,
Insula qua felix Sirmio paene sita est.
5
Qua loca natura peramoena situque beata
Carminibus fecit nobiliora suis.
Venturo celebranda atque invidiosa nepoti,
Tanta huius quondam gloria sedis erat.
Hinc et principibus quos clarat adorea Martis
10
Scaligeris statio grata domusque fuit,
Ex quo a Scaligero primum Attila pulsus Alaxo
Veronae et Veneti pestis acerba soli,
Et tota eiectis ditione ferocibus Hunnis
Scaliger hic meruit Principis esse loco.
15
Nempe Camoenarum fortis sacraria Virtus
Quaerit et in doctor vult habitare sinu.
Sedibus his multos soboles successit in annos
Scaligera et vatum femina caeca dedit,
Donec posteritas sua sceptra patrita relinquens
20
Imperio populi deteriore fugit.
Pars in Aquitana figens regione penates
Cogitur externos hospes amare focos.
Magnam Athesis laudem Nitiobrix asserit et sub
Pondere Caesareo magne Garumna gemis.
25
Iulius hic Caesar, Sophiae illibata medulla
Musarumque licet Martis alumnus amor,
Ipse colens Phoebum amissi solatia regni
Sed gentis Princeps vere Heliconiadis.
Voce sui potuit Manes arcessere civis
30
Scilicet ingratae sic meminens patriae.
Reddidit et luci vatem qui rursus, ut olim
Iuli etiam meruit Caesaris hospitium.
Patris in exemplum it Iosephus Scaliger altis
Clarus avis, magno clarior ingenio.
35
Cui chorus assurgit Phoebi, cui doctior orbis
Submissis defert fascibus imperium.
Ille habitat docti pectus pro sede Catulli
Vt cui nota sua est lingua domusque sua.
Quis posset linguam melius callere Catulli
40
Quam quibus una fuit patria et una domus?
Sic haec Scaligero linguae est vernacula, quae non
Intellecta aliis aut peregrina fuit.
Credibile est tanto gaudere interprete vatem
Cive suo, aut potius Principe iure suo.
45
Tuque soci o iuvenis semper lucentis amator,
Corvini ille cliens assiduusque comes.
Qui sine Iosepho poteras obscurus haberi
Acceptam huic lucem gratus opemque refer.
Et gaude quod Corvini de gente propages
50
Temporis et belli vulnera magna secat.
Hoc quoque Callimachus debere fatebitur Vmber
Iamque suum tali vindice Carmen amat.
Cui tanti vates debent sua lumina, quae nos
Digna reponemus praemia Scaligero?
55
Tres igitur gaudete Catulle, Tibulle, Properti,
Omnes laudabit gaudia vestra liber.
Q. Sept. Florens Christianus